Şehitler insanlık ağacının can suyudur. Şehitlik, Habil’in katli ile başlayan; Hz. Zekeriya, Hz. Yahya, Hz. Hamza, Hz. Hüseyin gibi şuhedâ serdarlarıyla devam eden ve on binlerce Bedir, Uhut, Sıffiyn, Malazgirt, İstanbul Fethi, Rumeli, Çanakkale, İstiklal Harbi, Kıbrıs… Ve…  50 yıldan beri peşimizi bırakmayan terörde verdiğimiz binlerce, on binlerce, yüzbinlerce, milyonlarca şehitlerle günümüze kadar gelen şehitler silsilesidir.

          Allah (c.c.) genişliği yerler ve gökler kadar olan cennetleri onlara tahsis etmiştir. Peygamberlerden sonra cennetin en âli makamları onlara aittir…

         Allah, onların canlarını cennet karşılığında satın aldığını vadetmiştir. Onlar Allah ile büyük bir alış veriş yapmışlardır.

         Onlar yeryüzünde ekmek, rızık ve geçim derdi ile sürünen diriler gibi olmayıp Allah tarafından rızıklanıyorlar ve geride kalan kardeşleri için “ Ah bilselerdi ki Rabbimiz bize neler vermiş…” diyerek müjde veriyorlar. Bunlar Kur’an haberleridir. Hz. Peygamber, “Şehitlerin kul hakkı dışındaki bütün günahları affedilmiştir” diye haber veriyor.

         Akılların kavrayamadığı o kadar şey var ki… Rüya ve gayb hallerine bile vakıf olamazlar. İnanmayanlar, onları dünyaya getiren ana baba ve ecdadının nerede olduğunu düşünsünler.

         Şehitlik inancın, cesaretin, fedakârlığın, yiğitliğin sonucudur.

         “Hazır ol cenge eğer ister isen sulh u salâh” diyen ecdat,  insanın en önemli korunma kanununa işaret etmiştir. Üzerine gelecek tehlikeyi göğüslemeye ve karşı koymaya cesaretin varsa düşmanı püskürtürsün. Yenilsen bile ölümünle onun saldırgan caniliğini durdurursun. Artık ölüler ondan hiç korkmayacaklardır. Lakin o düşman, her an yaşama tutunmak için ölümün soğuk hafakanlarıyla boğuşan bir hayat sürecektir.

         Eğer Müslüman şehitliği göze almamış olsaydı, geride kalanlarıyla beraber ya toplu bir ölümü, ya da devamlı bir zillet hayatını hak edecekti. Şehit olduğunda bir kere ölür amma teslim olmayı kabul etse idi düşmanının hakaret ve işkenceleri altında her gün ölümden beter bir zillet yaşardı.

         İşte bu nedenle şehit, “her gün ölmektense bir kere öleyim; ben öleyim ki sevenlerim yaşasın; ocağım, yurdum sönmesin” diyecektir.

         Bazı insanlarımız bu günlerde gelen şehit haberlerine istinaden “Ne işimiz vardı Suriye’de, Irak’ta, Libya’da ?” vs. gibi mantıkdışı söylemlerle güya bunların  “boş yere telef edilmiş evlatlarımız”  olduğunu söylemektedirler. Bunlar, şehitlik makamını ya hiç bilmeyen ve ona inanmayan iman yoksunudurlar, ya da sırf siyasi ideolojik saiklerle bunları söylüyorlar.

         Bunların dedikleri haklı olsaydı, bizim cetlerimiz, bize binlerce yıllık bir medeniyet mirasını nasıl bırakacaklardı? Onlar, dünyanın dört bir bucağında yeryüzünün ıslahı ve nizam-ı âlem için nöbet tutan ecdat idi. Bu gün de yeryüzündeki zulme ve zalime karşı elimizden geldiğince uzak yakın demeden, gücümüz yettiğince nöbet tutmaya devam edeceğiz. Bu bizi küçültmez büyütür. Bir ölürüz amma bin diriliriz.

         Onlar ne kadar gerçeklere gözünü ve gönlünü kapatırlarsa kapatsınlar gerçek değişmeyecektir.

          Bu düşüncelerle yazdığım şiirimi Ana Haber Gazete okurlarıma arz ediyorum:

ŞEHİTLER OLMASA

VATAN OLMAZDI

Şehitler, vatanın bağrında güldür

Şehitsiz milletin hayatı züldür

Yurtları virane, yangın ve küldür

Bayrağın altında yatan olmazdı

Şehitler olmasa vatan olmazdı 

Ölüm değil midir hayatın sonu?

Miskin ölmektense istemem onu

Cennet olmasaydı şehidin yönü,

Evlad u iyâlin,  ata’n olmazdı

Şehitler olmasa vatan olmazdı

Kükreyince Arslan sırtlana karşı

Titremeye durur Rahman’ın arşı

Göklerde çalınır özgürlük marşı

Düşmanın gözüne batan olmazdı

Şehitler olmasa vatan olmazdı

Yeryüzü fesadı bitmezdi asla

Zalimler merhamet etmezdi asla

Toprak kararırdı matemle, yasla

Toprağı perçinle tutan olmazdı

Şehitler olmasa vatan olmazdı

Namusu, ârını yerde bulurdun

Ayaklar altında ezik kalırdın

Yangın yeri idi meskenin, yurdun

Saldırgan caniye çatan olmazdı

Şehitler olmasa vatan olmazdı

Perme perişandı dünya pazarı

Selamet yurdudur şehit mezarı

Olmasa şehide Hakkın nazarı,

Melekleri harbe katan olmazdı

Şehitler olmasa vatan olmazdı

“Boş bir ölüm”  diyen beyinsiz ahmak

Hayat merdivendir; günler, basamak

Olmasa ukbâ’da sermest yaşamak,

Canını cennete satan olmazdı

Şehitler olmasa vatan olmazdı

Savaş meydanında korkak olsaydı

Ölümlere karşı ürkek olsaydı

Sen gibi sünepe erkek (!)  olsaydı,

Sabır denizini yutan olmazdı

Şehitler olmasa vatan olmazdı

Hisarî, hilaf yok senin sözünde

Yıldızlar uçuşur şehit gözünde

Güneşler batmasa onun yüzünde,

Sonsuzlukta, mesrur biten olmazdı

Şehitler olmasa vatan olmazdı.