Bir İstanbul gezisinin ardından:
İSTANBUL!
Koskoca bir dünya olmuş bu şehir
Beton cehennemi sanırsın zahir.
Dikenler içinde nihân gül gibi
Gözlerden kaybolmuş şanlı mefâhir
Ey dünya! Mecnunca ağla bu hâle
Leyla kaybolmuş da ermiş zevâle
Belde-i tayyibe, hünkârlar yurdu!
Dünya perestler mi hep seni vurdu?
Yok muydu zevâle dur diyen evlat,
Başında şimşekler hep çakıp durdu?
Fatih, Sultanahmet, Süleymaniye
Çamlıca’da ezan, direnir hâle
Sen nice asırlar, çağlar devirdin
Câmid âsârına ruhunu verdin
Hayfâ ki vefasız insanlık sana
Yüzünü çevirdi, sen çevirmedin
Çamlıca Camii yeni meş’âle
Umarım hâlimiz erer kemâle!
Ruhuna aksetmiş ziyası ayın
Ne muhteşem yârab, göksel şehrâyin
Melek kanatları altında adı,
Haşre dek anılır Recep Tayyib’in
Devadır ezanlar bu inhilâle
Nurdan şafakların gebe hilâle