Savaş deyince,  günümüzde, psikolojik, ekonomik, kültürel vs. alanlardaki savaşlar da anlaşılsa bile,   ‘askerî savaş’lar yine de ilk akla gelendir. Çünkü, sonucu en ağır olan savaş şekli budur ve taraflar birbirini yok etmeyi hedef alır.  

Ama, bir de, halk kitlelerinin askerî düzen içinde olmayan çete veyamilis güçleriyle ve terör yöntemiyle birbirlerini yok etmeye çalıştığı ve savaş olarak nitelenemeyecek saldırılar var ki, bu, savaştan da beterdir ve hiçbir ahlâkî sınır tanımaz. Ki, bunu Bosna’da en alçakça şekliyle yaşadık; 1992-98 arasında.. 

Yugoslavya’nın 1989 yılından itibaren dağılma sürecine girmesi ve ortaya Hırvatistan, Sırbistan, Monte Negro (Karadağ),Bosna, Slovenya, Makedonya, Kosova gibi 6 devletin ve Voyvodina ve Sancak gibi özerk bölgelerin çıkmasıyla sonuçlanan korkunç boğuşmanın en büyük bedelini şüphe yok ki, en çok da Bosna’nın ve Kosova’nın Müslüman halkı en ağır şekilde ödedi; biraz da Hırvatistan..