Bugün, 27 Mayıs 1960 Askerî Darbe Hıyaneti’nin, Gece Baskını’nın 60. Yıldönümü..

O zaman 15-16 yaşındaydım ve Ankara’da Sıhhiye’den Cebeci’ye giden yolun sağında, Hıfzıssıhha Enstitüsü’nün yanındaki Sağlık Meslek Okulu’nda okuyordum. Yani, Ankara’nın tam merkezinde..

‘Kızılay’da nümayiş/ gösteri varmış..’ haberi gelince hemen, 1 km. ötedeki oraya koşup, sokak başlarından hadiseleri izlemeye çalışırdık..

Bir ay önce, 27-28 Nisan 1960 günlerinde bizim okula 1 km. kadar ötedeki Hukuk Fakültesi’nde kışkırtılmış öğrenciler gösteri yapmaya kalkışınca, bir öğle vakti, dakikalarca süren silah sesleriyle ürpermiş ve ortada henüz hiçbir açıklama yokken, ‘Onlarca öğrenci öldürülmüş..’ diye başlayan ağlamaklı ifadelerle bizi etkilemeye çalışan doktor hocalarımızın kuşatması altına girmiştik..

İkindi üzeri Hukuk Fakültesi’nin yakınına kadar gitmiştim. Fakülte’nin duvarlarında yüzlerce mermi izi vardı. Ama, camlarda hiç kırık yoktu. Anlaşılıyordu ki, sadece göstericilerin dağılması için havaya ve duvarlara ateş açılmıştı. Ve o askerî müdahale, propaganda odaklarınca iyi değerlendirilmiş ve ‘Olur mu böyle olur mu.. / Kardeş kardeşi vurur mu?..’ diye bilinen Plevne Marşı, bu gösterilere uyarlanmıştı.

Ne var ki, ertesi gün, Yeni Mahalle’deki Hükûmet Tabibliği’ne, staj mahallime gittiğimde, doktorlar, birbirlerine fısıltı halinde, ‘Dün 60 öğrenci öldürülmüş.. BBC öyle açıkladı’ diyorlardı. (Biz ise, Bibisi’nin İngiliz radyosu olduğunu bile bilmiyorduk, henüz..)

1959 Şubatı’nda Londra yakınlarında düşen uçaktan yaralı olarak kurtulan ve ülkeye dönüşünde milyonların kurbanlar keserek, tekbirler getirerek karşıladığı Ankara Garı’nda karşılayanların başında bulunan İsmet Paşa, 1960’ın Mart ayında ise, Meclis’te sert tartışmaların olduğu bir oturumda, ‘Şartlar gerçekleşirse, ihtilâl meşrû’ olur..’ diye bir ‘fetvâ’(!) bile verecek noktaya getirmişti, hırçın muhalefet anlayışını..

O zamanın revaçta olan deyimiyle ‘zinde güçler’ de fitne ateşini körüklüyorlardı.