Evet, Hz. Peygamber savaşmıştır. Ama ne zaman?  Savaş kaçınılmaz olduğu zaman ve savaşma gücünü kendinde gördüğü zaman.

Dahası var. Mekkeli Müşriklerin menfî tutumlarında hiç bir gevşe­me olmaz. Efendimize ve Müslümanlara Mekke’de yaşama hakkı tanımazlar.

Sizin düşmanlarınız olsa, size doğup büyüdüğünüz şehirde yaşama hakkı tanımasalar. Sizin canınıza kasdetseler. Bütün bunlara karşı sizin de kendinizi savunma imkânınız olmasa, kahramanca çarpışmanın da bir sonuç vermeyeceğini düşünseniz; böyle bu durumda başvuracağınız en son çare nedir? 0 şehri terketmek değil midir? Başka bir yere, uzak bir şehre yerleşmek değil midir? Evet, en akıllı yol budur. İşte Efendimiz de onu yapmıştır. Mekke’den Medine’ye hicret etmiştir.

Bu defa düşmanlarınız sizi gittiğiniz şehirde de rahat bırakmasalar, sizi orada da yok etmek üzere üstünüze üstünüze gelseler, onları engelleyen bir güç de olmasa; bu şartlarda mütemadiyen yer mi de­ğiştirirsiniz yoksa savaşır mısınız? Üstelik yanınızda hatırı sayılır bir gücünüz de varsa... Savaşırsınız değil mi? Evet. İşte Efendimiz de onu yapmıştır. İslam’ın Cihad anlayışı budur.

Mekkeliler, Hz. Peygamberi, Medine’deki Müslümanları ve dolayı­sıyla İslâm’ı yeryüzünden yok etmek kasdıyla Medine’ye üç defa saldır­mışlardır. “Güçleri yeterse, dininizden döndürünceye kadar sizinle sa­vaşmaya devam ederler.” (Bakara, 2/217)

Bedir, Uhud ve Hendek... Kahraman Peygamber Mekkeli müşriklerle yapı­lan bu üç savaşın üçünde de hazır bulunmuş, Uhud’da yaralanmış, Hen­dek savunmasında ise taş kırarak hendek kazmıştır. Bu savaşlardan Mekke­liler istedikleri sonucu alamamışlar, hatta Hendek, onların Hz. Peygam­ber’i ve İslâm’ı yok etmek üzere harcadıkları çabaların son mezarı ol­muştur. Medine dönemine ait olmak üzere, Efendimizin, Mekkeli müş­riklerden başka Yahudilerle, Hıristiyanlar ve münafıklarla mücadele et­miş olduğunu da hatırlatmakla yetiniyoruz.

Ve nihayet bu çetin mücadelelerin sonunda, 23 yıl gibi kısa bir zamanda putperestlik yıkılarak o "vahşiler sürüsünden" medeni bir top­lum inşa edildi. Cenab-ı Allah Peygamberine yardım etti ve bu suretle dini olan İslâm’ı galibiyete mazhar kıldı. Şu noktayı da önemle kayde­delim: Hz. peygamber, yaptığı her bir mücadelenin sonunda elde ettiği başarıların yalnız Allah’a ait olduğunu her fırsatta söylemiş, bunlar­la asla böbürlenmemiş, kimseye çalım satmamıştır.

MEDENİ TOPLUM

Medeni toplum belli esaslar, belli kurallar dâhilinde kurulmuştur. Her toplum belli kuralların, belli ilkelerin, belli kabullerin eseri­dir. İslâm toplumuna ait esaslar, Allah’a ortak koşmamak, insan sevgi­si, eşitlik, sosyal adalet, iktisadî adalet, doğruluk, dayanışma v.b. kurallardır. Böyle bir toplumda her türlü haksız kazanç – ki buna kazanç bile denmez- vurgun, soygun, yağma, hortumlama yasak; tefecilik, gasp, fırsatçılık, stokçuluk, ihtikar yasak; ırk ve renk ayırımı, insanların birbirlerine üstünlük taslama­ları yasak, kan davası yasak, gayrı meşrû ilişki yasak ve daha neler neler yasak... Eh! Bu kadar yasak Ebu Cehil gibi inkârcıların, Abdullah b. Übey  b. Selul gibi münafıkların işine gelir mi? Elbette gelmez ve gelmeyecektir.

Çalışmamızın başında, "Peygamber niçin bir melek yahut başka bir şey değil de bir insan?” demiştik.

Evet! İşte yukarıdanberi görüldüğü gibi peygamber ancak “bir beşer,” (Kehf, 18/110)

Peygamber bir melek olsaydı, 23 yıl gibi kısa bir sürede elde edilen yüksek başarıya insanlar rahatlıkla itiraz ederlerdi. “Bu kadar meşakkate, sıkıntıya dayanmak insanın harcı değil, bunlara an­cak bir melek dayanabilir” diyebilirlerdi. Ve böylece bir meleğin insanlar tarafından örnek alınması zor olurdu.

Ne tuhaf! 0 günkü insanlar da “peygamber niçin bir melek değil de bir insan?” diye itiraz ederlermiş. Peygamberin bir insan olması, insanlık için bir nimettir. Peygam­ber, insandan başka bir yaratık olsaydı, bu, insanlık adına büyük bir şe­ref olmaz ve genel toplum için o kadar istifadeye uygun bulunmazdı. Örnek alınsın, rahatlıkla takibedilsin diye insanlığa "Ancak ben de sizin gibi bir beşerim” diyen bir peygamber gönderilmiş.

Hz. Peygamber’in çektiği çilelerden, maruz kaldığı baskılardan ve bütün bunların sonunda elde ettiği başarıdan söz açıldığında yukarıdakine benzer bir itirazla karşılaşıyordunuz: "Canım o bir peygamber.”

Evet ama işte o bir insan. Peygamberin bir insan olmasının sırrı, yukarıdanberi bir kısmını aktarmaya çalıştığımız mücadelenin içinde ya­tıyor. Cenab-ı Allah, bir insan olarak Peygamber örnek alınsın isti­yor, Siz de Onun gibi çalışın, çabalayın, "canım o bir peygamber" deyip de meydanı terketmeyin, mücadeleden yan çizmeyin diyor.