Kırdığımız gönüller var geçen seneden.

Hüzünlü, buruk bir bakışla geride yüzler kaldı.

Sıcak bir başlangıç yapsak keşke. O soğumuş gönülleri ısıtsak.

Dostluk kurmak zor iştir. Uzun yıllar emek vermek gerekir. Nice imtihanlardan geçti o dostluk.

Geçen yıllarda kaç dostun ahvalini sormayı unuttuk öyle? Daha vahimi, kaç dostu gücendirdik acaba?

Yeni bir başlangıç yapsak şu taze yılın ilk günlerinde.

Arasak, sorsak, gücenmişse sarılsak şöyle sıkıca… Fena mı olur?

Belki de hepimizin yeni başlangıçlara ihtiyacımız var da farkında değiliz.

Geçen senelerde zor günler yaşadık. Hayatın tadı, tuzu azaldı zaten.

Bir de çektiğimiz sıkıntılar eklenince, hepten çekilmez oldu sanki.

Fakat düşününce, bazı şeyleri değiştiremezsek de onlarla baş etmenin yolunu bulabiliriz gibime geliyor.

Eh bir yaş daha gitti ömürden. O zaman yeni başlangıçlarla bu kısa ömrü daha mutlu yapmak gerekmez mi?

Farabi der ki, insanın varlık nedeni mutlu olmaktır.

Fakat neden en çok bizi mutsuz eden şeylerin listesini tutmakta ısrar ediyoruz acaba?

Bardağın boş tarafını görmekteki inadımızın sebebi nedir ki?...