Post/modern çağın gidişatını sağlıklı bir şekilde takip edebilmek için kapitalizm ve onun dispozitiflerine dikkatli bakmak gerekmektedir. Esasen modern dünyanın kuruluşu ve hatta Hıristiyanlığın dünya ile barışık hale gelmesinde Batı’daki sermaye birikiminin ciddi bir faktör olarak işlediğini görebilirsiniz.

Elbette post/modern dünyanın kurulumu sadece kapitalizmden ibaret değildir. Bu dünyanın kurulumunda varlık ve bilgi perspektifi kadar kültürel, sosyal, siyasal gelişmeler ile bunlara dair felsefeler bileşenin sadece birkaçıdır. Dolayısıyla “bugün”ü açıklayabilmek için hem çoklu faktörlere dikkat çekmek hem de bunların tarihsel süreç içerisindeki gelişimlerini okumak bir zorunluluk arz etmektedir.

Kapitalizmin post/modern kurulum ve gelişiminde merkeziliği önemli olmakla birlikte, süreçte onu besleyen ve sürekliliğini sağlayan şey ona bir teolojinin eşlik etmesidir. Ya da kapitalizmin teolojisinin oluşturulması, teolojikleştirilmesidir. Bu durum sürece hayatiyet kazandıracak bir mitoslaş(tır)mayı da ifade etmektedir. Belki bu cümlelerime kapitalizmin ve modern dünyanın son derece rasyonel ve dine mesafeli içeriğini hatırlatarak itiraz edecekler bulunabilir. Fakat bende teolojisi ya da mitosu olmayan hiçbir seküler yapının toplumsallıkta uzun süre karşılık bulamayacağını belirterek cevap veririm.

Küresel krizin her bakımdan tezahürleri bilhassa pandemiden bu yana belirgin hale gelmiştir. Esasen sosyal, siyasal, kültürel görünümlü bu kriz noktalarının, bir yandan kapitalizmin yol açtığı yapısal sorunlar diğer yandan paradigmal perspektife atıfta bulunduğunu görmekteyiz. Bir başka deyişle, teolojisi ya da mitolojisi iş görmeyen kapitalizmin krizi yarattığı sıkışıklıklar sebebiyle itibarını kaybetmiştir. Öte yandan Amerika başkanı Trump’ın agresif kararları da zaten bu krizin derinleştiğini bize anlatmaktadır.