Corona virüsü, salgın boyutuna çıktığı ve sirayet etmek üzere olduğu ülkelerde büyük kentleri esir almış durumdadır. Gelmiş geçmiş en güçlü ordularla kıyaslandığında corona virüsü, yüreklere saldığı dehşet duygusu ile çok daha etkili görünüyor. Devletler ve hükûmetler, gözle görünmeyen ama büyük ordulardan daha güçlü olan “düşman” ile yoğun bir savaş içerisindedir. Bu mücadelenin hafızalarda derin izler bırakması bir yana, yol açacağı değişimler itibarıyla kalcı etkilerinin olacağı açık bir şekilde dile getiriliyor.

Devletler ve hükümetlerin salgın hastalık karşısında ortaya koyduğu mücadele tarzının geleceğin biçimlenmesinde önemli olacağını söyleyebiliriz. Fakat öncelikle salgın hastalığı karşısında bütün kültürlerin birbirine eşitlendiğini belirtmemiz gerekir. Yarınlarda mazeret üretmenin doğru olmayacağı bir pozisyondayız. Devlet ve hükûmetlerin aldığı ve alacağı geçici tedbirlerin yanında milletlerin kültürel özelliklerinin de sürece katkısı olacaktır. Salgından etkilenmenin düzeyini alınacak tedbirlerin belirlemesi, hazırlıklıydık ya da değildik tartışmasını da geçersiz kılmaktadır. Bu eşitlik hem ulusal düzeyde hem de uluslararası düzeyde geçerlidir.

Şu ana kadar corona virüsü ile mücadelede devletler ve hükûmetler düzeyinde üç ayrı yaklaşım öne çıktı. Bu yaklaşımların temsili bakımından Doğu ya da Batı kategorilerinin oluşmaması oldukça ilgi çekicidir. İran ile İtalya aynı kategoride geç kalmış olmayı temsil ederken Çin’in çok etkili bir mücadele verdiği görülüyor. İngiltere ve Hollanda örnekleri fiilî sonuçları ortaya çıkmadığı için tam olarak tanımlanamıyor. Bu iki örneğin ayrı bir kategori oluşturduğu hususu açıkça ifade ediliyor ama bunun ideolojik bir tutum olup olmadığı yönünde bir fikir beyan edilemiyor. Her iki ülkenin kültürel kodları harekete geçti ve salgın karşısında “liberal” bir siyaset mi takip ediliyor yoksa karar alma mekanizmalarında bir sorun mu yaşanıyor?