Rusya lideri Vladimir Putin’den gelen açıklamayı hatırlayalım öncelikle:

”Türkiye'yi dünyanın en büyük gaz merkezi yapmak istiyoruz."

Ardından Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın sözleri:

"Akkuyu ile ilgili olarak birinci türbinin önümüzdeki yılın ilk yarısında açılmış olması dünyada farklı bir ses getirecektir. Sinop ile ilgili de bir adım atılabilirse bu farklı bir çarpan etkisi yapacaktır. Rusya tahıl ve gübresinin Türkiye üzerinden söylediğimiz gibi az gelişmiş ülkelere naklini yapma konusunda bizler de kararlıyız.”

Bu açıklamalar tüm dünyada büyük yankı uyandırdı. Bizdeki tuhaflıklar müstesna elbette.

Bu satırlar yazılırken Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ve Putin Kazakistan'ın başkenti Astana'da bir araya geldi. Zirvenin notları bir sonraki yazıya.

ÜÇÜNCÜ YOL

Bu açıklamaların ve gelişmelerin çok boyutlu değerlendirilmesi gerekiyor.

İşgalin başından itibaren Türkiye, dünyadaki dayatmaların dışında, deyim yerindeyse bir “üçüncü yol” inşa etmeye çalışıyor. Bu tercihi “herkesi idare etmeye çalışmak” kabalığında ele almak, ne siyasete, ne de okur yazarlarımıza itibar kazandırır.

Ankara’nın tercihi, her şeyi yanlış yapıp bir tek konuda doğruyu bulmak şeklinde de değerlendirilemez.

Putin’in son hamlesi karşısında muhalefetten, kimi uzmanlar ve medya mensuplarından gelen tepkiler, Türkiye’nin merkezinde olduğu coğrafyadan habersiz olmanın yanı sıra, geleceğe dair öngörüsüzlükten başka bir şey değil.

Yakın geçmişte dış politikamızda yapılan hataları eleştirmekle, bugün yapılan her işi daha yolun başında yanlış ilan etmek arasında da uçurumlar var.

RUSYA KÖŞEYE SIKIŞTI AMA

Rusya apaçık biçimde Ukrayna ve arkasındaki güç merkezleri karşısında sıkışmıştır. Savaş stratejisindeki değişim ve kırılmalar da ortadadır. Dahası bu savaş karşılıklı olarak en azından çoğunluk açısından beklenmedik hamleler, örneğin sabotaj ve saldırılarla devam etmektedir. Kuzey Akım ve Kerç Boğazı saldırısı örneklerinde olduğu gibi.