‘’ Boş durma, beleş çalış.’’ atasözü

Emeklilik öncelikle birey için psikolojik, toplum için de sosyolojik bir meseledir.

Emekliye ve emekliliğe bireysel psikoloji ve toplum sosyolojisi açısından bakmayı önemsiyorum.

Yaş fark etmeksizin, bireyin sıkıntılarının en büyük kaynağı meşguliyetsizliktir. Meşguliyet, adeta her derde devadır.

Meşguliyetsiz kalan emekli, sürekli kendisini dinlerken garaja çekilmiş araba gibi paslanıyor, adeta ölümü bekliyor.

Emekliler, hastanelerin, ilaç firmalarının müşterisi oluyor.

Hayatla bağlantısı kopan insan diri olamaz, yaşamadan keyif alamaz.

‘’ Yatan aslandan gezen tilki iyidir.’’ atasözü özellikle harekete vurgu yapar.  Milletimin hayatı hareket üzerine bina olmuştur. Onun için ‘’ Harekette bereket var.’’ denir.

Devletin, mahalli idarelerin ‘’ Boş durma, beleş çalış.’’ hayat felsefemiz gereği emekliyi evinden çıkaracak, sosyal projeler geliştirmesi elzemdir. Meselâ; ağaç dikme, ağaçlara aşı yapma; sosyal yardımlaşma, dayanışma vakıflarında, derneklerinde görev alma; özellikli emekli öğretmenlerin okullarda genç öğretmenlere rehberlik yapması gibi. Ayrıca alanında yetkin olan emeklilerin, bürokratların, teknokratların tecrübe ve bilgisinden ‘’ danışman’’ adıyla faydalanılması, bu birikimlerin çöpe atılmaması adına hukuki düzenlemenin yapılması gerek.

Tecrübe ve birikim; çöpe değil, cebe konmalı. Birikim, tecrübe, bilgi ölenle ölmemeli; kullanılmak üzere yazılı hale getirilip bir havuzda toplanmalı. Yani kurumların hafızası olmalı.

Bunlar gönüllülük esasına dayalı projeler. Ülkemde her alanda ücretsiz, gönüllü çalışacak emekli çok insan vardır.

Prof. İsmail Hakkı Aydın ‘’ Beyin dinlendikçe yorulur, yoruldukça dinlenir.’’ diyor. Alzheimer hastası olmanın nedeni tamamen beyni pasifleştirmektir.  Pasif beyin hastalık üretir. Alzheimer gibi hareketsizlik, meşguliyetsizlik hastalıklarının devlete olan ekonomik yükü oldukça fazladır.

Hani Müslüman olarak diyoruz ya: ‘’ Dünya ahiretin tarlasıdır.’’  Tarla yorulmuşsa nadasa bir yıl bırakılır. Ondan sonra tarla tekrar işlenir. Toprağın nadası olur; ama insanın nadası olmaz.

Dünya ahiretin tarlası ise toprağı hiç boş bırakmamak gerekir. Yani insan ölene kadar üretim modunda yarına dair yapacakları olmalı. Üretim bizi hayata bağlar, hastalıklardan korur.

Dolayısıyla her insan -ömür boyu devam eden- bir üreticidir. Üretme durmuşsa hayat da durmuştur.

Devletten, mahalli idarelerden organize çalışma beklemeden emekliler bir üretim yolu bulmalı. Hiç olmazsa yürümeli, kendisine bir meşguliyet üretmeli. Hobileri olmalı. Yoksa emeklide yaşama sevinci biter.

Emeklilere ‘’ Hayata Bağlan’’ projeleri geliştirilmeli.

Hele erken emeklilik, devlet için bir kayıp olduğu gibi birey için de hayatı dondurmaktır.

Halbuki hayat bir keşif yolculuğudur. Yani sürekli hareket halinde olmaktır. Unutmayın her yaşta keşfedeceğimiz, yapacağımız bir şey vardır.

Ölüm anına kadar emekli keşif yolculuğuna devam etmeli. Hayat öyle anlam kazanır. Hayatı anlamlı ve coşkulu kılmak elimizde.

Benim kültürüm’’ hareket ‘’ üzerine kurulmuştur. Hareket, bu milletin özüdür. Bundan dolayıdır ki atı, göçü severiz. Yerleşik hayat, hareketsizlik genlerimizde yoktur. Onun için bu kadar devlet kurmuşuz.

. . . . . . . . . . . . . .

Ben bir cılgı, yol açtım uzmanlar da bu yolu genişletsin. Yoksa bu konu, her geçen gün artarak devasa bir sosyolojik meseleye dönüşecektir.