İnsanlık, yeryüzünde büyük bir hesaplaşmaya doğru sürükleniyor. Batı’nın inşa ettiği maddeci düzen, sadece kendi toplumlarını değil, bütün dünyayı tüketiyor. Doğa talan ediliyor, denizler plastikle boğuluyor, ormanlar rant uğruna yok ediliyor. Ve bütün bunlara sebep olan zihniyet, hâlâ kendisini “medeniyetin öncüsü” ilan edebiliyor.
Oysa medeniyet, yalnızca yollar, köprüler, teknolojiler değildir. Medeniyet, insanın gönlüne dokunabilmektir. Zayıfı korumaktır. Adaletin yanında olmaktır. Eğer bunlar yoksa geriye kalan sadece kibrin yükselttiği bir harabedir.
Bugün dünyanın neresine bakarsanız bakın aynı tabloyla karşılaşırsınız: Gazze’de bombalanan evler, Yemen’de açlıktan ölen çocuklar, Afrika’da sömürge sonrası borç batağına sürüklenen ülkeler, Asya’da etnik temizlikler… Hepsi aynı zihniyetin ürünüdür. Batı, insana değer vermedi; insanı çıkarın, ekonominin, silahın gölgesinde yok saydı.
Ama bu çark sonsuza kadar dönemez. Çünkü gönülsüz bir düzen, kendi kendini yer bitirir. Bugün Batı şehirlerine bakın: kalabalıklar içinde yalnız insanlar, ruhsuz eğlenceler, huzursuz gençlik, giderek artan yabancı düşmanlığı, bireyin atomize oluşu… İnsan gönülsüz kaldıkça huzur bulamaz.
Tam da bu noktada, gönül merkezli bir diriliş çağrısı bütün insanlığa yapılmak zorundadır. Bu çağrıyı taşıyabilecek olan ise, tarih boyunca “gönül medeniyeti”ni kurmuş, hakikati ve adaleti bayraklaştırmış bir coğrafyadır. Bugün bu toprakların ve bu milletin omuzlarına düşen sorumluluk, sadece kendi halkının değil; bütün insanlığın umudunu yeniden yeşertmektir.
Bu diriliş, öfkeyle değil hakikate sarılmakla mümkündür. İntikamla değil, adaletle gerçekleşecektir. Çünkü gönül medeniyeti, düşmanı bile insanca yenen bir medeniyettir.
Evet, Batı çürümüş bir beden gibi sallanıyor. Ama bu çöküşün boşluğunu dolduracak olan, maddeyle ruhu; akılla hikmeti; şehirle gönlü yeniden buluşturacak bir medeniyet olacaktır.
Diriliş Medeniyetinin İlkeleri
Çürüyen bir medeniyetin gölgesinde insanlık yeni bir yol arıyor. Batı’nın maddeci düzeni, ruhsuz bir makineye dönüştü. Bu makine artık üretmiyor, tüketiyor; yaşatmıyor, öldürüyor. İnsanlık, gönül kelimesini yitirdiği için bu karanlığa mahkûm oldu.
Ama gönül yeniden dirildiğinde, medeniyet de yeniden doğacaktır. İşte diriliş medeniyetinin temel taşları:
Ruhun İhyası
Maddeye tutsak olmuş insan, ruhuyla yeniden buluşmalıdır. Ruhsuz bilgi zulme dönüşür. İnsanı robotlaştıran değil, insana insanlığını hatırlatan bir eğitim anlayışı şarttır.
Adaletin Tesisi
Medeniyetin kalbi adalettir. Irk, renk, din, coğrafya ayırt etmeksizin herkes için adalet… Bugün insanlığın ihtiyacı, güçlünün değil, haklının kazandığı bir düzeni kurmaktır.
Merhamet ve Gönül Birliği
Gönül medeniyeti, zayıfı koruyan, yetime kol kanat geren bir anlayıştır. Merhametin olmadığı yerde medeniyet de yoktur. İnsanın insana güvenle bakabileceği bir toplumsal düzen, dirilişin ruhunu oluşturur.
Hakikat ile İlişki
Modern dünya gerçeği putlaştırdı, hakikati unuttu. Oysa gönül medeniyetinin temeli, hakikati aramak ve hakikate göre yaşamak üzerine kuruludur. İnsanı, eşyayı ve kâinatı anlamlandıran budur.
Teknolojinin Ruhla Buluşması
Teknoloji reddedilmeyecek, fakat kalbe dokunan bir yön bulacaktır. Makine, insana hizmet ettiği sürece kıymetlidir; insana hükmetmeye başladığında ise felakete dönüşür.
Birlik ve Kardeşlik
Bugün parçalanmış coğrafyalar, gönül birliğini yeniden kurmalıdır. Diriliş, yalnız bir milletin ya da coğrafyanın değil, bütün insanlığın ortak umududur.
Bu ilkeler, yalnızca geçmişteki ihtişamı hatırlatmak için değil, bugünün insanına yol göstermek içindir. Çünkü gönülsüz medeniyet her gün biraz daha çöküyor. Ve insanlık ya onun enkazı altında kalacak ya da gönülle dirilen yeni bir ufka yürüyecek.
Diriliş medeniyeti, tarihin nostaljisi değil; geleceğin zorunluluğudur.
Selam ve dua ile.