İnsanlar gibi, peygamberler de farklı mizaçları temsil ederler. Resulüllah’ın Bedir Harbi’nde alınan esirlere nasıl muamele edileceğini arkadaşlarına sorması üzerine Ömer (r) hepsinin kılıçtan geçirilmesini istemiş, Ebubekir (r) ise fidye alınarak salıverilmelerini önermişti. Ömer’in (r) teklifi Resulüllah’a ağır geldi ve şöyle buyurdu: ‘İnsanlardan bazıları kaya gibi serttir, bazıları da su gibi yumuşaktır’. Bu sözleriyle bu iki büyük sahabîyi kast ettiği açıktı. Sonra Ebubekir’e döndü ve ‘sen kardeşim İsa’ya benzersin; kavmi ona inanmayınca o ellerini Allah’a açtı ve Rabbim dedi, eğer bunları cezalandırırsan, bunlar nihayet senin kulların, ama bağışlarsan, sana da bu yakışır’ buyurdu. Sonra Ömer’e (r) döndü, ‘sen de kardeşim Nuh’a benzersin’ buyurdu. ‘Kavmi ona isyan edince ‘Rabbim, bu kâfirlerden yeryüzünde bir tane bile bırakma dedi’.

Siz bunların hangisini tercih edersiniz? Birini alıp insanların hep öyle olmasını istemek duygularımıza hoş gelebilir ama gerçekçi değil? Resulüllah’ın bir beşer olarak tercihi de İsa’ya (sa) benzettiği Ebubekir’in görüşü idi. Karar da ona göre verildi ve Bedir esirleri öldürülmedi, parası olan fidye verip kurtuldu, olmayan Medineli on çocuğa okuma yazma öğretmesi şartıyla serbest bırakıldı. Resulüllah’ın onayıyla yapılan bu uygulamaya yanlış demek uygun olmaz. Ancak ilahi hitap bu kararı kaldırmadı ama kınadı ve dolayısıyla Ömer’i (r) haklı buldu. Demek ki, farklı zamanların ve farklı şartların farklı hükümleri olabilir ve bu hükümlerin isabetli tespiti beşer yönüyle bir peygamber fetanetini bile aşabilir.