Sorumsuzca söylenen sözleri üzerine önceki yazımızda dinde eleştiri olmaz mı diye sorduk, anlama ve yorumlama ile muhalefet ve hakaret etmeyi de birbirinden ayırdık.

Tefsirlerdeki bunca farklı fikirlere kimse kötü dememiştir. Çünkü farklı düşünebilme bir nimettir ve muhalifliğe/ temellerde ayrılığa dönüşmedikçe güzeldir. “Ümmetimin ihtilafı rahmettir” sözü hadis olmasa da İslam ümmetinin kültüründe oluşan, farklı düşünceler ortaya koyma anlamında doğru bir kabuldür. Kötü olan dinin asıllarında, kitabın kendisinde ihtilaf etmedir:

“Allah bu kitabı hakikat olarak indirmiştir. Bu kitapta ihtilaf edenler derin bir ayrılık içindedirler (2/176).” Derin ayrılık, imana dokunan ayrılıktır.

Hayat bir oluş ve bozuluş, salah ve fesat sürecinden ibarettir. Müminin ve özellikle de alimin görevi ifsat değil ıslah olmalıdır. Bunu aslında herkes bilir ama çoğumuz böyle olmuyoruz ya da olamıyoruz. Böyle olamayınca da Müslümanların birlik olmasına yani vahdete muhalif sözler söyleniyor ve zaten ne yapacağını şaşırmış Müslümanlar birbirlerine düşürülüyor. Böyle köklere taalluk eden aykırı sözler neden söylenebiliyor?