Fransa’da bir öğretmenin Hz.Muhammed’in karikatürünü öğrencilerine göstermesinin ardından öldürülmesi; akabinde de Fransa lideri Macron’un bu hadiseyi ifâde özgürlüğü odaklı Batı değerlerine yapılmış bir saldırı olarak değerlendirerek kınaması dünyâ gündemine oturdu. Türkiye Cumhûriyeti Cumhûrbaşkanı Erdoğan’ın tepki ve çağrısının ardından İslâm âleminin çeşitli memleketlerinde gösteriler dalga dalga büyüdü ve Fransız mallarına karşı boykot hareketleri yaygınlaştı. Karşılıklı açıklamalar Erdoğan ile Macron, Türkiye ile Fransa arasındaki, zâten çeşitli meseleler üzerinden varolan gerilimi tırmandırdı. Fransa Ankara büyükelçisini çağırdı, ilh…

Macron açıklamalarında lâiklik ve özgürlük vurgusu yapıyor. İslâm topluluklarını dışarıda bırakan Batı merkezli bir savunma bu. Bu hadiseden kısa bir zaman evvel zâten bir patron edâsıyla İslâmiyet’te bir reform yapılması ve bu reform üzerinden İslâmiyet’in Batı değerleriyle uyumunun sağlanması istikâmetinde bir teklifte bulunmuş ve yine tepki çekmişti.

İfâde özgürlüğü Batı’nın en hassas olduğu değerlerden birisi olarak takdim ediliyor. Bu hassasiyet kendi içinde bir dokunulmazlık alanı doğurmuş vaziyette. O kadar ki, ifâde özgürlüğünü sınırlandıracak, dengeleyecek hiçbir ölçüleri yok. İfâde özgürlüğünü, en küçük bir müdahâle ile yok olacak bir şey olarak görmek ve göstermek eğilimi son derecede yaygın. Kendi hukuk içtihatlarında bu alanı alabildiğine genişletmiş ve sınırsız hâle getirmiş durumdalar. Bir ifâdeden rahatsızlık duyup mahkemeye gidenlerin, genellikle bunun bir özgürlük tasarrufu olduğu ve sınırlanamayacağı yolunda bir hâkim kararıyla karşılaşmaları çok kuvvetli bir ihtimâldir. Bu genişleme bâzen apaçık hakâretlerin bile ifâde özgürlüğünün kapsam alanına alınmasını doğurabilmektedir. Fizikî bir şiddet kullanımı yoksa insanlar birbirlerine her nev’i ifâdede bulunabilirler. Vaz edilen bu.