Marshall Hodgson, 16. yüzyılda, uzaydan dünyaya gelen bir uzaylının, dünyanın Pasifik’ten Atlantik’e kadar Müslümanların yaşadığı bir yer olduğu kanaatine varacağını söyler.

18. yüzyıla kadar, İslâm'ın dünya üzerindeki topraklarının Hıristiyanlığın üç katı olduğuna dikkat çeker.

Bugün bu tablo tam tersine dönmüştür.

İyi de, neden?

Bu soru, üzerinde ayrıca kafa patlatılmayı hak eden hayatî bir soru.

Bu yazıda, İslâm medeniyetinin biricikliği meselesinin ve “neden dünyanın bize, bizimse hakikate gebe olduğumuz” sorusunun izini süreceğim...

BATILILARI, TARİHE MÜSLÜMANLAR KIŞKIRTTI

Birleşik Avrupa fikri, hayaldir; sürgit hayalete dönüşmüş bir ham hayal!

Birleşik Avrupa fikrini, tarih boyunca, kısmen de olsa, hayata geçirebilen güç, yalnızca Hıristiyanlık oldu, Ortaçağ'larda.

Hıristiyanlığı da, sonraki süreçte modernliği de harekete geçiren itici güçse, İslâm'ın muazzam tarihî yürüyüşüydü: İslâm medeniyeti, her alanda gerçekleştirdiği atılımlarla, tarihte ilk defa Müslümanların hayata geçirdikleri benzeri olmayan çığır açıcı yolculuklarla Avrupa'yı tarihe kışkırtan, toplarlanmasına yol açan itici güç oldu: 9., 12. ve 15. yüzyıllarda gerçekleşen üç büyük rönesansın gerisinde de İslâm medeniyeti vardı. Batılı tarihçilerin de tartışmasız kabul ettikleri önemli bir gerçektir bu.

İSLÂM MEDENİYETİNİN EVRENSEL KOZMOPOLİSİ

Tarihte yalnızca Müslümanların gerçekleştirdiğini söylediğim benzeri olmayan yolculuklar nelerdi, peki?

Öncelikle, bütün medeniyetlerle temasa geçen, hiçbirini yok etme ilkelliğine soyunmayan, hepsinden -vahyin kuşatıcı filtresinden geçirerek- yararlanmasını bilen, ölmekte olan kültürlere diriltici ruh üflemekten çekinmeyen yegâne medeniyet tecrübesini, üstelik de bir asır gibi kısa bir süre içinde Pasifik’ten Atalantik'e kadar dünya coğrafyasının kahir ekseriyetine yerleşebilen bir medeniyet mefkûresini hayata geçirmeyi başardı Müslümanlar.