Beytullah Yıldız kardeşimin Aşk-ı Turkuaz teşebbüsüyle gerçekten çok emek sarfettiği, güzel fedakârlıklar yaptığı rüya gibi bir Özbekistan seyahati gerçekleştirdik geçen ay. Bu seyahatin tadı damağımızda kaldı. Hiç bitmesin istediğimiz bir seyahatti. Ama her yolculuğun bir sonu var. 

Bu seyahatimizi, hem şehirleri keşif hem de şehirleri keşfederken aslında kendimizi, kendi dünyamızı keşif yolculuğumuzu sizlerle paylaşmak, sizlere de bir nebze olsun yolculuğumuzdan devşirdiğimiz leziz meyveleri tattırmak istiyoruz. 

Özbekistan yolculuğumuzun Semerkand ayağındayız. Semerkand’ı ve Semerkand üzerinden kendimizi keşfetme ve manen zenginleşme yolculuğumuzu MTO’nun (Medeniyet Tasavvuru Okulu’muzun) demirbaşlarından Bingöl’den talebemiz Seyfullah Yiğit kardeşimizin akıcı ve leziz kalemiyle sizlerle paylaşıyoruz. Zihin açıcı okumalar… 

Her şehrin kendine özgü bir ruhu vardır. Özbekistan seyahatimizi yazarken hem şehir sıralamasına dikkat ediyoruz hem de yazılacak şehrin ruhumuzda demlenmesini bekliyoruz. Dolayısıyla Semerkand’ın ruhunu yazabilmek için de sadece Semerkand’a gitmek yeterli olmuyor, o ruhu da yakalamak gerekiyor. 

Peki, Semerkand’da biz o ruhu yakalayabildik mi? 

Yakaladık. 

Her şehrin kendine özgü bir ruhu vardır. Özbekistan seyahatimizi yazarken hem şehir sıralamasına dikkat ediyoruz hem de yazılacak şehrin ruhumuzda demlenmesini bekliyoruz. Dolayısıyla Semerkand’ın ruhunu yazabilmek için de sadece Semerkand’a gitmek yeterli olmuyor, o ruhu da yakalamak gerekiyor. 

Peki, Semerkand’da biz o ruhu yakalayabildik mi? 

Yakaladık. 

Ancak o ruhun, ruhumuzda demlenip iyice kıvam bulması gerekiyordu. Ta ki zenginleştirici, ruh dolu ‘masal şehir’ Semerkand yazısı yazılabilsin. Semerkand ruhu demini aldı. O zaman başlıyoruz…

Buhara’dan Semerkand’a trenle geçiyoruz. Tren yolculukları şiir gibidir… Trenle masal ülkesinde gezintiye çıkar insan: Gündüz gözüyle düş görür, rüyalarını besler, büyütür… Taze şarkılar bestelenir, taptaze, diriltici rüyalar görülür o kanatlandırıcı tren yolculuklarında…