Geleceğe dair kuşkularımın ya da endişelerimin başında sistematik ve bütüncül bakış bağlamında oluşan zafiyetler gelmektedir. Bu endişenin geleceğe yönelik olması, ister istemez genç nesle de göndermelerde bulunmaktadır. Fakat yine de bu zafiyetin post/modern dünyanın karakteristikleri ile yakın ilintisi olduğundan dünyaya doğru yayıldığını; yani kahir ekseriyete teşmil edilebileceğini söyleyebiliriz.

Geçenlerde bir üniversiteye iş için gitmiştim. Ana girişten geçerken aradığım fakülteyi sordum. İlk anda görevliler hemen cevap veremediler ve kendi aralarındaki sorulardan sonra beni bir binaya yönlendirdiler. O bina aradığım fakülte değildi. Orada da görevlilere ve hatta öğrencilere sordum. Beni yönlendirdikleri bina aradığım fakülte değildi. Bu şekilde epey gelgitlerden sonra, kendi aradım ve buldum. Ancak bende oluşan kanaat (ki bu kanaatimi besleyen başka tecrübelerim de var) bütünsellikten yoksun bir hayat tarzının baskın hale gelmiş olmasıdır.

İnsanlardan bir kısmı içinde yaşadıkları ülkenin dünyada nerede durduğunu, yaşadığı ülkesinin şehirlerinin nerede olduğunu bilmemektedirler. Bunu coğrafya bilgisinin zayıflığından da öte bütünsel bakış açısından yoksunluk şeklinde düşünme eğilimindeyim. Üstelik bu durum sadece yön ve coğrafya ile değil, hayatın bütününe sirayet eden dünyayı algılama biçimiyle de ilintilidir.