Aşık atar oldu fakir zenginle.
Kimse haddini bilmiyor neyleyim.
Davul çalmaz oldu artık dengiyle.
Düğün dernekte ahenk yok neyleyim.
Zamâne dedik olup bitenlere.
Yiğit kenara çekildi neyleyim.
Devlet deniz deyip yüzen yüzüne.
Yüzme bilmeyen ölmüyor neyleyim.
Para ile her kapı açılıyor.
Utanmazlık orta yerde neyleyim.
Yetimi yoksulu hor görüp durur.
Ahkâma hiç söz ettirmez neyleyim
Dolduruşa gelip yiğitlenenler.
Attan düşüp utanmıyor neyleyim.
Makyaj ile güzelleşir tilkiler.
Bekçi hileyi sezmiyor neyleyim.
Adâlet yetim kaldı sahalarda.
Hakem düdük çalmaz oldu neyleyim.
Büyük küçük farkı safsata oldu.
Hânede huzur kalmadı neyleyim.
Câhiller baş oldu, âlimler ayak.
Hece bilmez şâir oldu neyleyim.
Bilmeyenler fetva verip dururken.
Bilenler arada kaynar neyleyim.
Ummanlara sığmaz dert ile sevdam.
Tel tutmaz sazım kırıldı neyleyim.
Önce kendini düzeltmeyen halka.
Hak yardım eylemezse ben neyleyim.
Abdulkadir TÜRK