Ahmet Necip Kısakürek, 26 Mayıs 1904 günü İstanbul Çemberlitaş’ta dünyaya geldi. Geçmişi Dülkadiroğulları’na dayanan Maraşlı “Kısakürekzadeler” isimli bir aileye mensuptu. Doğduğu konak, büyük babası Emekli Mahkeme Reisi Mehmed Hilmi Efendi’ye aitti ve aynı konakta onun gözetiminde büyüdü. Babası Abdülbaki Fazıl Bey de hukuk okumuş, savcılık ve hakimlik görevlerinde bulunmuştu.

Zayıf bir çocuk olarak dünyaya gelen Necip Fazıl, tek kardeşi Selma’nın küçük yaşta vefat etmesinin üzüntüsünün de etkisiyle sık hastalandığı zor bir çocukluk geçirdi. Eğitimine mahalle mektebinde başladı, Fransız ve Amerikan mekteplerinde devam etti. Rehber-i İttihad Mektebi, Büyük Reşit Paşa Numune Mektebi gibi okullarda sürdürdüğü ilk öğrenimini Heybeliada Numune Mektebi’nde bitirebildi. 1916 yılında Heybeliada Bahriye Mektebi’ne kaydolup 5 yıl okudu ancak son sınıfta ayrıldı.

Bu gelgitli okul yılları aynı zamanda şairliğe ilk adım attığı yıllardı. O günleri kendi ifadeleriyle şöyle anlatmıştı: “Şairliğim 12 yaşımda başladı. Bahanesi tuhaftır: annem hastahanedeydi. Ziyaretine gitmiştim… Beyaz yatak örtüsünde, siyah kaplı, küçük ve eski bir defter… Bitişikte yatan veremli genç kızın şiirleri varmış defterde… Haberi veren annem, bir an gözlerimin içini tarayıp: ‘Senin’ dedi; “şair olmanı ne kadar isterdim!”…

17 yaşında, İstanbul Darülfünunu Edebiyat Medresesi Felsefe Şubesi’ne girerek şairlik serüvenin en önemli adımlarından birini attı. Ve ertesi yıl yani 1922 yılında ilk şiirleri Yeni Mecmua’da yayınlanmaya başladı. Cumhuriyetin ilanıyla birlikte Maarif Vekaletinin Avrupa’ya göndereceği öğrenciler arasına girmeye hak kazandı ve 1924 yılında Paris’e giderek Sorbon Üniversitesi Felsefe Bölümüne devam etti. Kendini arayış yolculuğunun korkunç girinti ve çıkıntıları arasında geçtiğini belirttiği ve “Kâbus Şehri” dediği Paris günlerinde, eğitimden çok eğlence ve bohem hayatla ilgilendi. 1925 yılında yurda döndü ve ilk şiir kitabı olan ‘Örümcek Ağı’nı yayınladı.