İnsan için her şey stres, sorun, kaygı ve depresyon kaynağı olmaya başlamıştır, İnsanlar, ailelerinden, işlerinden, şehirlerinden, çocuklarından, eğitimlerinden, isteklerinden, düşüncelerinden, kısacası her şeyden bunalmaktadırlar. İnsanın her şeyden bunaldığı bir insanlık durumunda insanlığı sağaltan, iyileştiren ve normalleştiren tek kaynak, doğadır. İnsanların yapmış olduğu ekolojik kıyıma ve kırıma rağmen, doğa insanı iyileştirmeye devam etmektedir.

Doğanın terapisi ekoterapi veya yeşil terapi olarak bilinmektedir. Ekoterapi, insanın doğayla ve canlılar dünyasıyla kurduğu ilişkisi konusundaki bakış açısını değiştirmesini zorunlu kılmaktadır. Ruhen ve bedenen biz, kainatta yalnız başına izole bir şekilde var olan bir varlık değiliz. İnsanlar, kainattaki hayat ağının bir parçasıdırlar ve biz diğer canlılara bağlı olarak hayatımızı sürdürmekteyiz. Kainattaki her şey ve herkes birbiriyle ilgili ve ilişkilidir. Ekoterapi, kainattaki bütün canlılarla, daha doğrusu hayatla ilişkili ve ilgili olduğumuz bilincini, benliğini ve beraberliğini kazandırmaktadır. Kainatta biz diğer benlerle birlikte ve beraber bir bütün olarak hayatı oluşturuyoruz. Doğayla, canlılarla ve hayatla ilişkimizi duygu, düşünce ve davranış düzeyinde yeniden keşfetme imkanlarını sunan ekoterapi, insanın aslına dönüş yoludur.

Kendi kendini düzeltme ve doğrultma kapasitesine sahip doğa, kendi içindeki denge ve uyum mekanizmalarıyla kendisini sürekli olarak yenilemektedir. Doğayla uyumlu ilişkiler, ilgiler ve etkileşimler içinde olduğu sürece insan, bireysel, zihinsel ve sosyal iylik durumunu koruyabilmektedir. Bireysel, zihinsel ve sosyal dengesini yitiren ve çılgınlaşan insan, bugün doğayı yıkmaya, yağmalamaya ve talan etmeye doymamaktadır. Doğayı sınırsız rant ve yağma kaynağı gören çılgın insan, kendisiyle beraber doğanında iyilik halini ve dengesini yok etmektedir. Doğa, insanın fetihle elde ettiği bir ganimet değildir. Fetihçi ve ganimetçi bir saplantıyla doğaya bakmak, yaklaşmak ve onu yıkmak, çılgınlığın zirvesini oluşturmaktadır. Doğa, ganimet değildir. Doğa biziz, sensin, benim, hepimiziz. Kendimizi doğada konumlandırmak, doğa içinde bir benliğe, bilince ve değere sahip olduğunu düşünmek ve bu düşünce ışığında bir yaşam stili oluşturmak iyileştirici, geliştirici ve olgunlaştırıcı bir yaklaşımdır.

Doğaya bağlı olan bizler, doğadan etkileniyoruz. Doğa, mutluluğumuz, hastalığımız, sevincimiz, huzurumuz, kaygımız, kısacası her şeyimiz olabiliyor. Zihinsel tükenmişliğimizi doğa içinde yürüyerek ve vakit geçirerek giderebiliyoruz. Bedenimiz, doğa içinde yaptığı hareketlerle nefes almaktadır. Kızgınlık, öfke, nefret, tükenmişlik ve şiddet duygularımız doğada buharlaşmaktadır. Doğa, bedenimizi, ruhumuzu ve zihnimizi yenilemekte, canlandırmakta ve hayata döndürmektedir.

İnsan yapımı mekanik seslerin çıkardığı gürültü, bizi bunaltmaktadır. Büyük paralar vererek sahip olmaya çalıştığımız arabaların trafikteki gürültüsü ve kirliliği, ruh ve zihin sağlığımızı bozmaktadır. Yaprak hışırtıları, muhteşem çiçek kokuları, su sesi ve kuş ötüşleri