Bugün Müslümanların İslami olanın neliği konusunda zihinlerinin çalışma biçimi büyük oranda İslami görüntülerdir. “İslami” olarak nitelenmiş elbiseler, sözler hatta önemli oranda semboller daha öne çıkmış görünmektedirler. Semboller bilhassa kalabalıklar nezdinde “İslami” olanı garanti etmeye yetmektedirler. Bu durum bir müddet sonra “insan” ile “İslam'ın birbirinden ayrışarak yabancılaşmasına sebep olmaktadır.

Bu durumda İslam nedir sorusunun cevabını tekrar hatırlayalım. Kimilerine göre İslam denilince bir kurallar manzumesi akla gelmektedir ki, onlar her halükarda bu oluşmuş kuralları öne sürmektedirler. Kimilerine göre İslam, ibadetler ve mükellefiyetler olup bunların yerine getirilmesinden ibarettir. Öyle ki, Müslümanlardan bir kısmı temel hedefi ıskalayarak şekillere odaklanmaktadır.

Bir kısım Müslümanlar için ise İslam ölümden sonraki hayat olup, bu dünya tamamen değersizleştirilir. Elbette âhiret hayatı ebedi olup dünyadan önemlidir. Fakat insanların eline âhireti tutuşturup bu hayatı atla(t)mak ne derece doğru bir tavırdır? Çünkü ahiret bu dünyada kazanılmaktadır. O zaman insanın önce buradaki hayatını sağlıklı bir şekilde yaşaması gerekmektedir.

İslam, her şeyden önce insanın eşya, evren ve insanla nasıl ilişki kuracağına dair bir öneridir. Öneridir dememizin temel sebebi, diğer birçok din ve ideolojilerin de bu konuda birer öneri olması sebebiyledir. Elbette bunlar arasında benzerlikler olması söz konusudur; fakat en temelde paradigmal olarak geliştirilen perspektif, bu önerinin muhatabı olan insanın dünyadaki konumlandırılması ve yaklaşımlarını da belirlemektedir.