Sevmek,  hayatı sevmektir. Bir ötekinin hayata tutunması,  hayatı coşkuyla sürdürmesi, hayatını derinliğine  yaşaması için bir başka hayata katkı sunmak demektir. Bir çiçeği sevmek, onu sulamaktır ve soldurmamaktır. Bir çiçeği yaşattığımız sürece onu sevebiliriz. Sevmek,  pahalı  hediyeler almak değildir. Sevgiliyi her gün hayata bağlıyorsak, onun yaşama sevincini canlı tutabiliyorsak aslında seviyoruz demektir. Hayat ve aşk, sıradan ve sıkıcı şeyler  değildir. Sevgili olanı  yaşama coşkusuyla ve sevinciyle  doldurmuyorsak, aslında ortada sevgi adına bir şey bulunmamaktadır. Nazım Hikmet, sevmek ve yaşamak arasındaki ilişkiyi canlı bir şekilde  kurarak ifade etmektedir: “Yaşamak ümitli bir iştir, sevgilim. Yaşamak: Seni sevmek gibi ciddi bir iştir.” Sevgi tecrübesinin  yaşama coşkusu ve tutkusu için verilen emek olduğunu unutmuş olmak, günümüzün en  gafletlerinden biridir. Sevmek, hayatı keşfetmektir, yenilemektir, hayatı diri tutmaktır. Sevmenin diriliş olduğu gerçeğini fark etmek için hayat ve sevgi arasındaki derin bağı yeniden keşfetmeliyİz.

Sevgi, insanı ve doğayı sevmekle tecrübe edilebilir. İnsanın ötesinde ve üstünde  sevilecek hiçbir  sahte kurgu yoktur. İnsan yerine  sahte otoriteleri ve güçleri sevmeyi dayatan  uyduruk  kalıblar ve klişeler, aslında insanı köleleştirmeye çalışmaktadırlar. İnsan, sadece  insanları ve doğayı sevdikçe özgürleşebilir. Sevmek, kölelik ve kulluk değildir. Sevmek, bağımlılık değildir. Sevmek, özgürce insana ve doğaya bağlanarak özgürleşerek yaşamak ve olgunlaşmaktır.