Şeyh Sa'dî-i Şirazî anlatıyor: Bir Zencinin (o zamanlar "zenci" demek hakaret sayılmazdı. İş bu ismin hakaret sayılması, Batının ırkçı zihin dünyasının bir armağanıdır) kış günü çıplak vaziyette beyaz karın üzerinde yuvarlandığını görenler, ne yapıyorsun? diye sormuşlar. Zavallı adam, artık nasıl bir baskı altında bunalmışsa, ne gibi bir dertten mustaripse, "beyazlaşmaya çalışıyorum" cevabını vermiş. Belki de aşık olduğu beyaz kızın kendisini beğenmesi için böyle bir yola tevessül etmiş, kim bilir! "Üzerinde yuvarlandığın karın kararma ihtimali var ama senin beyazlaşma ihtimalin yok" diye cevap vermişler. Hekim Sa'dî, insanın tabiatını değiştirmeye çalışmanın boş bir çaba olduğunun örneği olarak anlatır bu hikayeyi.

O zamanlar, bilim o kadar gelişmemişti. Yoksa o zavallı adam da Beyaz efendilerinin beğenisini kazanmak isteyen "Michael Jackson" gibi, çeşitli ilaçlar alarak, defalarca bıçak altına yatarak siyah tenini beyazlaştırmasını bilirdi. Gerçi "Michael Jackson" onca eziyetten sonra insan tabiatının değişmediğini, değiştirilemediğini anlamıştı ama iş işten geçmişti bir kere. Rivayetlere göre aynalarda son halini görmeye tahammül edemediği için günde avuç avuç antidepresan ilaç içmeye başlamış ve böylece genç yaşta ölüp gitmişti. Tabiatı değiştirmeye kalkmanın hazin sonu. Sadî'nin "zenci"si en azından sadece üşümekle kurtulmuş!

Bir parçası olduğumuz tabiat, bu tabiatın gerektirdiği farklılıklar istifade etmemiz için bahşedilmiş; tersyüz etmemiz, mahiyetini değiştirmeye kalkmamız için değil. Kur'an, tabiatla istifade esaslı bir ilişki kurmamızın gerektiğini şöyle ifade ediyor: "Yeryüzünü (tabiatı) size boyun eğdiren, istifade edilir hale getiren O'dur. O halde omuzlarında yürüyün (tabiat kanunlarına uyun)" (Mülk, 15).

Sa'dî'nin kompleksli "zenci"sinde olduğu gibi, tabiatı değiştirme girişimleri her zaman olmuştur. Bununla beraber bu tür girişimler, Nemrut, Firavun gibi zalimler tarafından ısrarla sürdürülse de lokal kalırdı. Fakat günümüzde batı medeniyetinin egemenliği ile birlikte evrensel bir sistem halini almış bulunuyor. Nemrudî anlayış kıtaları kuşatmış da diyebiliriz. Şeklini şemalini, ırkını, kavmini, tipini, hatta burnunu beğenmeyen, olduğundan farklı görünmeye, olmaya çalışan, böylece mutlu olacağını sanan şizofren bireylerin yanı sıra bu şizofreniyi çağdaşlık olarak gören, gösteren, insanları ikna etmek için olmadık argümanlar kullanan, dayatan sistemler var ve bu sistemler toplumlarının tabiatını değiştirmek adına onları buz gibi bir ölüme doğru sürüklüyorlar ne yazık ki.