( İbretlik bir yaşanmış hikaye)

Bugün sizlerle çok etkileyici bulduğum yaşanmış bir olayı bayram tadında paylaşmak istiyorum.

Kazakistan’da tanıdığım bir cami imamı kardeşim var. Kendisi ile beş sene kadar önce tanıştım. Zengin bir ailenin çocuğu. Üniversitede kimya bölümünü bitirmiş. Döğüş sporlarında dereceleri var. Yetiştirdiği sporcuları var. Bunlarla şehirdeki iş adamlarının korumalığını yapıyorlar. Güvenlik konusunda oldukça etkili. Etrafta nam salmış. Ekibi sağlam. İş adamlarına zarar vermek, onlardan haraç almak için tehdit eden mafia bozuntularının korkulu rüyaları olmuş. Herkes kendisinden çekiniyor.

Zaman içerisinde kendisini ve yaptığı işi sorgulamaya başlar. İnsanlara korku salmak, onları incitmek, koruduğu iş adamlarını haklı veya haksız olduklarını bilmeden onları korumak kendisini rahatsız etmeye başlar. 

Bu arada İslam’a ilgi duyar. İslam’la ilgili fazla bir bilgisi de yoktur. Radikal bir karar alır. İş adamlarının korumacılığını bırakır. Kendi kendine eğer ben birilerini koruyacaksam ilin müftüsünü korumalıyım der.

Bundan maksadı müftünün çevresine girmek, müftünün kendisinden ve çevresinden ilgi duyduğu İslam hakkında bilgi edinmek ve iyi bir Müslüman olmak. Müftüye gider senin korumalığını yapmak istiyorum der. Kendisi zaten meşhur olduğu için müftü teklifi kabul eder. Böylece müftünün gönüllü koruması olur. Belli bir süre müftünün korumacılığı yapar.

Bir süre sonra müftü korunmak istemediğini ve kendi yanında olmamasını ister. Müftünün korumacılığını bırakır. Ancak yüreğindeki İslam ateşi onu ani bir karara yöneltir. Ne olursa olsun yeni tanıdığı bu çevre ile ilişkisini kesmemek, aksine bu çevre ile dostluğunu geliştirmek ister. Kendi nefsini terbiye etmek, yaptığı işten dolayı elde gücün tesirinden kurtulmak, daha sakin ve mütevazi bir hayatı yaşamak ister. Gönüllü olarak bir caminin temizlik işlerine talip olur. Caminin içini, dışını, tuvaletlerini temizler, eksik işlerini takip eder. Bunları yaparken de yeni tanıdığı din le bilgileri elde etmek üzere camideki vaaz ve derslere eder.

İslam’la bağını güçlendirmek, iyi bir mümin olmak, kendisinde eksik olan ancak ilgi duyduğu dini bilgilerini artırmak  için Nur mübarek ( Bu üniversite İslami ilimlerin okutulduğu bir üniversite) üniversitesine kaydını yaptırır. Mezun olduktan sonra bir camide imamlığa başlar. Yeni öğrendiği ve kendisinden istenildiği şekilde Rabb’ine teslim olan kardeşimiz sevilen, herkesin yardımına koşan, merhametli iyiliği ilke edinmiş, iyi bir dost olmuş.

Caminin cemaati arasında yürüme engelli bir genç var. Sürüne sürüne namaza geliyor. (Ben de bu genci Kazakistan’a gittiğimde tanıdım.) Özürlü genç hocadan akülü bir engelli arabası almasını ister. Hoca fiyatı ne kadar diye sorar. Bin dolar cevabını alır. Hoca arabanın çok pahalı olduğunu yardım sandığında o kadar paranın olmadığını söyler. Genç hocayı rahatsız edecek şekilde talebini sürdürür. Ertesi günler yine aynı talebini tekrarlar. Hoca artık kızmaya başlar. Sen yoktan anlamaz mısın? Caminin o kadar parası yok alamam derken aklına gelen bir şeyi ani bir refleksle söyler.

Mihrabı göstererek oraya git oranın sahibinden iste der. Genç sürüne sürüne mihraba gider. Ellerini kaldırır. Dualar etmeye başlar. Ancak Allah’a nasıl dua ettiğini, nasıl yalvardığını, neler istediğini bilmez. Çünkü yakınında değildir. Hoca belli bir saat sonra camiden ayrılır.

Arabasıyla şehre giderken gelen telefona cevap verir. Telefondaki kişi bir yıldır görmediği eski cemaatinden zengin bir adam. Mahalle değiştirmiş. Şehrin başka bir semtine taşınmış.

Selam kelamdan sonra der ki; hocam ben geçen sene vermem gereken zekatımdan bin dolar eksik vermiştim. Şimdi aklıma geldi. Sana bin dolar gönderiyorum. Senin camide yürüme engelli bir genç vardı. O genç camiye geliyorsa ona vermek istiyorum. Ona ulaştırabilir misin der.

Hoca şok olur. Arabasını bir kenara çeker. Başlar ağlamaya ve ben benden yardım isteyen birinin ihtiyacını karşılayamadım ve kızgınlıkla mihrabı göstererek git oranın sahibinden iste diye başımdan savuşturdum diye kendini göz yaşları ile sorgulamaya başlar.

Gencin sürüne sürüne mihrabı gidişi gözünün önüne gelir. Bin dolarlık bir araba ister. Parası yoktur. Alamayacağını söyler. Uzun süredir görmediği eski bir cami cemaatin birisi telefon eder. Geçen seneki zekatından eksik kalan bin dolarlık kısmı o gencin adını söyleyerek ona verebilir misin der.

Ya RABB sen ne büyüksün bu kadar güçlü bir planlamayı ancak sen yapabilirsin. İsteyenin istediğini karşılayan sensin. Ben başımdan savmak için yaptığım davranışımdan utanıyorum. Ne olur beni bağışla, ben kendime zulmettim diye kendisiyle konuşarak, nefsini sorgular.

Ayrıca o genç senin mihrabında seninle nasıl iletişim kurdu, sana nasıl yalvardı, nasıl bir teslimiyet içerisinde oldu ki; ihtiyacını uzun süre görmediğim cemaatimden birisine onun ismini söyleterek ihtiyacını zaman geçmeden hemen karşılattırdın.

Zekatını ödemeyi unutan birisine borcunu ödeme fırsatı verdin, birinin de ihtiyacını karşıladın. Birinin bin dolarlık arabaya ihtiyacı vardı, birinin de bin dolarlık zekât borcu vardı. Bunları karşılaştırdın. Bana da çok anlamlı bir ders verdin. Benim de suçumu kapatmama imkan verdin. Benim vasıtamla birinin talebini yerine getirdin. Beni de eğittin.

Üstelik zekatı kendisinin vermesi mümkünken, benim üzerimden verdirdin. Beni de yaptığım yanlıştan dönmem için uyardın.

Diyorum ki beni de o genç gibi, sana senin istediğin gibi teslim olanlardan eyle! Diye dualar ettiğini anlattı.

Bu yaşanmışlığı dinlediğimde inanın ben de RABB’im beni de sana teslimiyette problem yaşamayanlardan olmama yardımcı ol ya RABB diye yalvardım.

RABB’imizin gösterdiği ibretlik büyük planı sizlere aktarmak istedim ki, her birimize ibret olsun diye!!!

Vahap Yaman

vahap3442mail.com