Kar ayaz eserken Şubat gecesi

Bir felaket oldu bitmez acısı

Derin uykudayken kesti nefesi

Yer, yüreğim kadar yarılmamıştır

İki bin yirmi üç, altı Şubat’ta

Saat dört on yedi, doğan şafakta

Binalar hurdahaş, yoktu ayakta

Yerküre, bu kadar dürülmemiştir

Yıldızlar ağladı, bulut ağladı

Feryatlar, çığlıklar yürek dağladı

Çaresizlik, yollarımı bağladı

Bu yüzden imdada varılmamıştır

Öyle bir yıkım ki kıyamet koptu

On binlerce hayat ortada yoktu

Sinelere saplı zehirli oktu

Böyle can evinden vurulmamıştır

Malatyam, Maraşım, Antebim, Hatay

Osmaniyem, Urfam, Adanam vay vay…

Beş yüzyıldan beri soluyan bir fay,

Bu zamana kadar delirmemiştir

Adıyaman adı, yamandan gelir

Feryadı figanı zamandan gelir

Yürek sızıları alkandan gelir

Bulandı suları durulmamıştır

Yıkıldı ülkemin nazlı bölgesi

Abandı üstüne mahşer gölgesi

Huzuru mahşerde berat belgesi,

Ne yazık bizlere verilmemiştir

Bir masum çıkarken yıkık binadan

Belli, gitmiş değil, henüz dünyadan

Nice yavru öksüz kaldı anadan

Acı hüzün böyle karılmamıştır

Enkaz altıdayken parlayan gözler

Acı denizinden damlayan sözler

İbret aldık mı ki acaba bizler?

O bilince halâ erilmemiştir

On binler enkazda ezilip öldü

Yarab ne acıydı, ne fenâ hâldi?

Biliyoruz hüsran katından geldi

Bu kadar can yere serilmemiştir

Dizilmiş sıraya can bedenleri

Ne yanında kimse, ne sevenleri

Siyah bir torbada nazik tenleri

Bir kefene bile sarılmamıştır

Yangın yeri yürek, boğazda düğüm

Gecelere döndü güneşli günüm

Nasıl da gerçekmiş binlerce ölüm

Yeryüzü bu kadar gerilmemiştir

Binalar yıkıldı halkım perişan

Devlet ve milletti imdada koşan

Yardım konvoyları sel gibi coşan

Böyle, can meydana sürülmemiştir

Kızılay, Mehmetçik, AFAD, ve fertçe

Mehmetçik, Madenci, Umke, milletçe

Direndi acıya, sabırla mertçe

Daha böyle ruhla, dirilmemiştir.

Unutuldu o gün Habille Kabil

Gönüller birleşti kalmadı hâil

Kanatlandı millet, sanki ebabil

Bu güne dek böyle derilmemiştir

Enkazdan gelirken inilti nefes

Seferber olmuş da milletçe herkes

Cankurtaran yiğit duydukça bir ses

Canhıraş çabadan yorulmamıştır

Ejderha yatardı yerin altında

Olmamıştı insan onun farkında

Dünyanın en derin deprem çarkında

Beş yüz yıldan beri kırılmamıştır

Mahşer denemesi bizdeki bu hâl

Mahşer günü yardım, ebedî muhal

Her şeye muktedir Allah zülcelâl

Mümin, kâfir kadar yerilmemiştir

Tabiat kanunu deyip durursun

Sağlam yapın yoksa böyle olursun

Kendin ne ektiysen, onu bulursun

Ettiğinden başka sorulmamıştır

Eloğluna bi bak, binalar nasıl?

Doğruluk dürüstlük ahlâktır, asıl

Depremler yıkmıyor onu elhâsıl

Örümcek ağından örülmemiştir

Birçok kansız, arsız fitne saçtılar

Kahraman erler de, serden geçtiler

Can kurtarmak için tünel açtılar

Lakin her enkaza girilmemiştir.

Ölüler ders değil kara vicdana

Kin ve haset saçar onlar meydana

Bu kadar iftira yalan dolana

Bir delil ortaya sürülmemiştir

Ölümü kucakla, enkazları yar,

Yaralı masumu kucağına sar…

Gezsen göremezsin binlerce diyâr

Senin gibi millet görülmemiştir

Mustafa Yıldız, 14 Şubat 2023/ANKARA