Daha önce de bu konuda bir yazı kaleme almıştık. Ancak tüm yazılması gerekenlerin bir makale sınırlarını taşıyor olması nedeniyle aynı başlık altında bir yazı daha yazmamız zorunlu hale gelmiş bulunmaktadır.  

Değerli okuyucu yazı başlığı her ne kadar "siyasette doğrular ve yanlışlar" ise de gerçekte sözünü edeceğimiz doğrular ve yanlışlar tüm sosyal hayatımız bakımından geçerlidir.

Hayatımıza, yanlış olduğu halde doğru olarak iyice yerleşmiş gözüken birinci derecede yanlışlardan bahsetmek istiyorum.

Bir konudan bahsederken doğrudan doğruya o konuyu ele almak yerine, o konuyla bağlantılı özneleri öne çıkarmak. Başka bir deyişle şahsiyet yapmak.

Bu doğru değildir. Çünkü şahsiyet yaptığımızda; konuyu doğru ya da yanlış yönleriyle tartışmak yerine, öne çıkardığımız kişiyi tartışmaya başlarız. Her kişinin de o konuyla ilgili olsun olmasın hayatı boyunca birçok doğru ve yanlışları olmuştur. Böylece, tartıştığımız konunun doğru ya da yanlışlarını ortaya koymak yerine, kişinin hata ve sevaplarını tartışır dururuz.

Kişinin hata ve sevapları ise, çoğunlukla herhangi bir müspet bilgi ya da belgeye dayanmaz. Kulaktan dolma, bir takım belki de kötü niyetli kişilerin ortaya attığı isnat ve iddialardan kaynaklanan asılsız bilgilerdir. Bu sebeple tartıştığımız konu avuçlarımız arasından kayıp gider, öne çıkarılan şahısla ilgili, aslı olan olmayan bir sürü şayialar üzerinde anlamsız, maksatsız, dayanaksız, etik dışı tartışmalara, münakaşalara ve hatta kavgalara karışırız.

Zira doğru yanlış tüm davranışlarını bilmediğimiz, ancak sadece doğru davranışlarını bildiğimiz için takdir ettiğimiz kişinin, aslında tartışmada karşı taraf olan kişice bilinen ancak ispat edilemeyen yanlış davranışları olabilir. Ancak karşı taraf bunu ispat edemediği için, bizi tatmin edemeyebilir. Bunun tam tersi de olabilir.

Bu gibi durumlarda tartışma münakaşa ve hatta kavgaya dönüşebilir. Asıl tartışma konusu ise unutulup gider.

Şahısları bizim yargılama hak ve yetkimiz yoktur. Zira şahısların tüm günah ve sevaplarını eksiksiz bilen sadece Yüce Allah' tır. İnsanları yargılayacak olan da bu nedenle Yüce Rabbimiz' dir.

Bu tarz tartışmalar medeni tartışmalar değildir. Doğruyu yanlışı ortaya çıkarmaya yaramadığı gibi, iyi niyetli insanları bile çileden çıkarabilir ve birbirine düşman edebilir.

Değerli okuyucu;

Günümüzde TV. programlarında yapılan tartışmalar bu tür tartışmalara örnek olarak gösterilebilir. Elbette sıradan vatandaşlar olarak bizler de bu tür faydalı olmak yerine zararlı olan bu tartışmaları izleyip, örnek alıyoruz

Tartışma programlarında:

Devlet yönetimine seçilecek kişilerin, hangi eksiklikleri tamamlaması, hangi yanlış yasal düzenlemeleri kaldırması, hangi aksayan düzenleme ve icraatı düzeltmesi yönünde çalışmalar yapıp yapamayacağı, bu konularda niyetli ve yetenekli olup olmadığı üzerinde durulmamaktadır.

Aday adaylarının, adayların geçmiş durum ve icraatlarına bakılarak, hangisinin seçilmesinin memleket yararına olacağı üzerinde durulmak yerine;

Kimin hangi partiden aday olursa, ya da hangi partinin hangi partiyle ittifak ederse daha çok oy alacağının ince hesapları yapılmaktadır.

Başarıya ulaşmak için hangi ayak oyunlarının yapılması gerektiği, grup kurmak için gerekli milletvekillerinin nereden, nasıl temin edilebileceği siyasi çalışmaların odağı haline gelebilmektedir.

Diğer bir taraf da: tuttuğu tarafın doğru işlerini teşvik edip, yanlış işlerini de düzeltmeye çalışmak, memleket ve millet hayrına neler yapılabileceği üzerinde durmak yerine; Tüm emek ve mesaisini Karşı tarafın siyaset mühendisliklerinin nasıl boşa çıktığını, hangi sebeplerle de boşa çıkacağını izah etmek için uğraşmakta, inisiyatifindeki tüm basın-yayın ve medya kuruluşlarını bu amaç için kullanmaktadır.

ÖZETLE, mevcut politik organizasyonlar memleket ve millet hayrına programlar üzerinde kafa yormak yerine; seçimlerden nasıl başarıyla çıkılabileceğinin hesaplarıyla uğraşmakta, bu istikamette de şahsiyetlerin profillerinden yararlanmayı birinci öncelik olarak görmektedir.  

Bu anlayışa siyaset demekten bilhassa kaçınıyorum. Çünkü Siyaset; İnsanları tespit edilmiş ideal hedeflere götürmenin ilim ve san' atıdır. Ulvî bir iştir. Peygamber mesleğidir. Özel anlamıyla İslâm' ı toplum hayatına hâkim kılma faaliyetidir.

Dünyada ve Ülkemizde ise hal-i hazırda siyaset adıyla yapılan iş politikadır. Politikanın ise Ulvî amaçları yoktur. Politika güce sahip olma amacına yöneliktir. Meşru ya da g. meşru her imkânı kullanarak güce ulaşma, sahip olma ve kullanmayı hedef alır.

Mekke' nin fethinde olduğu gibi, İnsan ve toplumların kalplerini, gönüllerini fethetmek yerine; her türlü imkân ve vasıtayı kullanarak, gerektiğinde toplumları, toplulukları ve insanları yok ederek ülkeleri ele geçirmek ve tahakküm etmektir.

Değerli okuyucu; siyaset ve politika arasındaki bu fark o kadar açık ve reddedilemezdir ki; tarih boyunca yaşanmış sayısız hadiselerin hiçbiri bu gerçeği yalanlayamaz!

Ancak ne yazık ki; uzun zamandır biz Ülkemiz' de maalesef biz, siyaseti bırakıp her alanda olduğu gibi yüzümüzü Batı' ya dönerek politika yapma gayretine düşmüşüz.

Yüce Rabbimiz; bizlere gerçeği fark edip ona sıkı sıkıya yapışmamızı nasip eder İnşaallah.

Allah' a emanet olunuz. 31.08.2023

Av. Mehmet AKTAN