Hafta sonu, iş için Sakarya’ya  gittik. Dönüşte  Kuzey  Marmara  Otoyolu’nu kullandık. İstanbul dışına  çıkınca baharın  geldiğini daha iyi anlıyorsunuz. İstanbul’da  beton yığınları arasından ve binaların yükseltisinden  yeşillikleri fazla göremiyorsunuz. Tabiat canlanmış. Ağaçların yeşilliği  bir taraftan, üzerindeki rengarenk çiçeklerin  ahengi  bir taraftan  insanın içini açıyor. Çevrenin güzelliklerini irini  seyrede  seyrede geldik. 

Kuzey Marmara Otobanı daha yeni açıldı. Yani biz daha yeni geçtik. Yolun tamamı  462 km. Kınalı’ya kadar gidilirse.. Sakarya’dan İstanbul’a kadar olan  bölümü ise 130 km. Yolun tenha oluşu “trafiğe yakalanma” endişesini ortadan kaldırıyor. Hız sınırı var. En fazla 132 km yapabiliyorsunuz. Ama 150-160 ile  yanımızdan  geçenlere ne yapıldığını bilmiyoruz..  

Ben, büyük yatırımları destekliyorum. Bunlar, ülkenin  seviyesini yükseltir. Yol ve su, yaşamın, refahın en önemli  iki unsurudur. Bütün yerleşim  yerleri  bir suyun bir yeşil vadinin başına kurulmak istenir. Yerleşmeden önce suyun olup olmadığına bakılır. Çölde kimse yaşamak istemez. Çünkü su yok. Dağ başında da kimse  yaşamak  istemez  .Çünkü yol yok. Anadolu’nun  tüm şehirlerine  bakın. İlle bir suyun başına kurulmuştur. Bütün şehirlerimizin içinden en azından bir dere geçer. İçinden büyük çay veya nehir geçen yerler daha şanlıdır bu konuda. Hele, deniz kenarında olanlar daha da şanslı.. 

Yol da öyle ..Hayatı hızlandıran bir unsurdur  yol.. Yol yoksa zahmet çoktur. Biz Burdur’da okurken, şimdiki Fethiye - Burdur  yolu yoktu. Fethiye’ye  gitmek için Denizli’ye, oradan Aydın’a  oradan da Muğla’ya  giderdik. Bu, bazen bir günümüzü alırdı. O yollar da güzel değildi  aslında.. Daha iyisi yok diye oradan giderdik. Şimdi Burdur-Fethiye  yolu 3 saat. Yol, insanın  zaman kaybını giderir. Zahmeti  ortadan kaldırır.  

Köprüler  ve tüneller de öyledir. Onlar sayesinde hayat kolaylaşır.  Ülkeye yapılan ve dağları delen  tünellerin şehirlerin  arasını  kısalttığı vakidir. 

Ancak burada herkesin tenkit ettiği husus,  büyük yatırımlar  yapılırkenki  “usulsüzlükler” dir. Önce  usulsüz bir işlem var mı? Neden şikayetler  var? Bunlar izah edilsin. Yol yapılsın ,köprü yapılsın, tünel de yapılsın ama ,bunu ihalesi , yapım şekli ve işitilmesinin ikna edici bir yanı olsun. Şeffaflık olsun..  

Özal, “yap işlet,  devret” diye bir usul çıkardı. Yıllardır büyük yatırımlardaki tartışmalar dinmedi. Hep  aynı firmalara iş verilmesi, araç geçiş garantisinin olması  gibi konular sürekli konuşuluyor.  

Ama yetkililer çıkıp,  bu konuları  kamuoyuna açıklamıyor. Tartışmalar da bir türlü bitmiyor.  

Kuzey Marmara Otobanı’ nı  geçerken,5-6 tane tünelden geçtik. Tünellerin  birisinin uzunluğu 2 km. Daha kısa olanları   var. Bir tünelden  bir tünele bazen 50 metne ara ile giriyorsunuz. Arkası arkasına tüneller yani.. Biz, tünel dendiği zaman, yüksek yüksek dağların altının ı oyulması olarak görürdük işi.. Kuzey Marmara Otoban’ının üzerindeki  tünellerin hiç birisi; sert kayalardan oluşan dağların altı delindiği için oluşmuş değil. Tüneller 150-200 metre yükseklindeki tepelerin, hatta tepe bile değil, küçük yükseltilerin delinmesi ile oluşmuş.

Ben tünellerin üzerinde sert kayaların olduğu dağları  göremeyince, önce; “bu yükseltilere  tünel yapmaya  gerek yoktur. Yükseltiler  yarılıp, oralar  vadi haline getirilip, tünel açılmadan tepenin arasından  geçilebilirdi” dedim. Önce öyle dedim .. Gerçekten, tünellerin  üzerinde  dağ yok. Bilecik’e varmadan önce bir Ertuğrul Gazi Tüneli var. Bir Osman Gazi  Tüneli var. Bunların üzerinde yüksek  yüksek dağlar var. Hem de sert kayalardan  oluşan  dağlar.. Eskiden yollar bu dağların  başından geçerdi. Tek şerit. Git git bitmez yollardı.. Şimdi o dağlar tünellerle delinip  geçilmiş. 

Kuzey Marmara’da bu yok. Önceleri tünele gerek yoktu dedim. Biraz araştırdım. Tünel açmak eskisi kadar zahmetli  değilmiş. Teknoloji  bu işi hızlandırmış. Üstelik, tünel dağı yarmaktan daha ucuzmuş. Biraz hak verdim. Ayrıca da dağ yarılırsa, üzerindeki  ağaçlar ve bitki örtüsü yok olurmuş. Şimdi hem tünel ucuza gelmiş, hem de üzerindeki  nebatat duruyor.   

Yalnız, Kuzey Marmara Otobanı’ ından giderken, 30-40 km de bir para ödenen gişeler var. Yol aynı yol. Güzergah  aynı güzergah . Niye sık sık gişe var? Bir girişte para verilir, belki bir de çıkışta. .Niye 135 km’lik yolda 5 kere para veriyoruz. ?Hiç  bir manası  yok.. Yeni bir yerden girmedik .Yeni bir katılım olmadı. Adapazarı’ndan girdik, 2. Köprüden çıkacağız,  5 kere para ödedik. Tamamı 180 tl.. Bunu anlamsız bulduk.  

Biraz sordum. Yol değişmediği halde. aynı yolda 30-40 km gidince niye bir kaç kere para veriyoruz? dedim. Yolu birden fazla müteahhit yaptı. Her müteahhidin alacağına karşı  bir gişe dediler. Şaştım kaldım. Bunu da çok saçma buldum. Bir resmi  yetkilinin  izahatına ihtiyacım var. 

Büyük yatırımlar  iyi de, böyle işletmeler hiç de iyi değil. Söylentileri  ortadan kaldırmak  lazım. Bu da  baştan herkesi tatmin eden çalışma  ile olur. Sistemi öyle koymak lazım. Büyük yatırımların büyüklüğüne  yakışır  bir şekilde işletilmesi ve yönetilmesi lazım  

vesselam..